Heb jij nog dromen? Ik wil jullie meenemen op reis naar mijn dromen. Als klein meisje kon ik uren achter elkaar boeken lezen en wegdromen. Mijn ouders hadden een prachtige tuin met een appelboom, perzikenboom, drie grote dennenbomen, bloemperken met prachtige hortensia’s en tulpen. In het midden van deze tuin stond een Catalpa: een trompetboom. Onder deze Catalpa was ik vaak te vinden in een tuinstoel met een boek in schoolvakanties die eeuwig leken te duren. Het was er heerlijk vertoeven in de eerste zonnestralen van de lente. Ik voel de kracht van deze warmte nog steeds op mijn huid als ik hieraan terug denk. Stapels boeken heb ik verslonden tijdens mijn basisschooltijd.

Toen ik naar het gymnasium ging, had ik een voorliefde voor talen en dat betekende veel boeken lezen voor het eindexamen. Ik heb Nederlandse, Engelse en Franse romans gelezen. Ik herinner me nog erg goed mijn Franse docent: Peter. Peter was een strenge doch rechtvaardige Franse docent. Peter was lang, had zwart haar, een bril en een voorliefde voor Carnaval. Hij was het boegbeeld van de feestcommissie die zich bezighield met Carnaval. Een moment dat in mijn geheugen gegrift staat, is een van de laatste lessen voor ons eindexamen. Henk vertelde ons enthousiast dat er een moment in ons leven zou zijn dat we aan hem en/of aan zijn Franse les zouden terugdenken. Of het nu is op je 40^e of op een ander moment als je in Frankrijk bent, je zult een keer aan mij en de Franse les terugdenken’. Wel, dit moment is nú voor mij!

Wat maakt dat ik nu aan Peter moet terugdenken? Het was zijn bevlogenheid, passie en enthousiasme om een stel eigenwijze pubers Frans bij te brengen. Ik zie nu in dat dit geen sinecure was. Maar het feit dat dit 25 jaar geleden is en ik het me herinner als de dag van gisteren, betekent dat deze passie echt was van Peter. Passie was de motor voor Henk om les te geven. Hij is hiermee een voorbeeld voor mij geweest!

Het woord passie stamt af van het Latijnse werkwoord voor lijden: pati. Passie is een onvoorwaardelijke inzet van liefde voor een zaak. In het geval van Henk was dit het doceren van Frans; in mijn geval is het mijn passie voor schrijven en teksten. Als klein kind had ik dus al een passie voor de mysterieuze wereld van boeken en teksten. Op een blauwe maandag heb ik nog gekeken naar een open dag bij de studie Nederlands, maar ik durfde toen niet mijn hart te volgen uit angst. Op mijn 43^ste heb ik besloten dat ik nu mijn hart en mijn passie wil volgen: ik wil schrijfster worden en anderen inspireren met mijn teksten! Dit blog zijn mijn eerste schreden als aspirant schrijfster en tuurlijk vind ik het spannend😊. Maar het leven is tekort om te leven vanuit angst. Ik ben begonnen met het uitvoeren van mijn droom! Hoe ziet jouw droom eruit?